Tydzień temu byłem na warsztacie prowadzonym przez Juliana Czurko – chociaż słowa: “byłem” i “warsztacie” raczej nie oddają mojego doświadczenia.

 

Teraz jednak nie o tym.

 

Kilka dni temu po warsztatach, które prowadziłem z młodzieżą, jedna z uczestniczek zapytała mnie jak reaguję na pocięte nadgarstki.

Odpowiedziałem, że to trochę zależy gdzie i kiedy. I że nie uczę się reagować na sytuacje które mnie spotykają. Ponieważ pozwalam sobie czuć.

Bardzo podobnie było podczas Clean Coachingu.

 

Pojawiło się we mnie marzenie, by każdy człowiek mógł tego doświadczyć. Chociaż kilku sesji, żeby usłyszeć pytania Cleanowe, doświadczyć pracy z metaforą.

I z tym zostać.

 

Minął ponad tydzień od mojego doświadczenia. Powiem Wam co wiem po tym tygodniu.

 Jeżeli spotkasz kogoś, kto powie Ci, że robiąc to, co kochasz, nigdy nie będziesz w pracy – nie wierz, kłamie albo znajduje się bardzo daleko mądrości.

Co jeszcze?

 Można chcieć zmieniać Świat, ale jeżeli po wyjściu z domu zdarza ci się wdepnąć w psią kupę – zamień lornetkę na lupę.

I co jeszcze?

 Rozwój może być ucieczką i można go ćpać tak samo jak uwagę, książki, emocje i inne g*wna. Można też nie.

I co jeszcze?

 Te same słowa, mogą mieć różną moc. Generalnie słowa mają moc. Czasami jest to moc kartki przecinającej palec.

I co jeszcze?

 To, że coś zrobił_ś, mówi wiele o Tobie. To, co robisz, mówi jeszcze więcej o Tobie. To, czego nigdy nie zrobisz, mówi chyba najwięcej.

 

Czyli co, widzimy się na następnym spotkaniu z Clean Coaching?  Żartuję

Tak czy inaczej – patrz trochę szerzej.

 

 W tył zwrot…

Wracając do Depresji i okolic. W utworze Ego-tyka (Hans Solo – miażdży serce i mózg) jest pytanie:

❞Co możesz odpowiedzieć dzieciakowi który pokazuje ci sznyty

By wyjącą rozpacz zagłuszył ból fizyczny

Patrzy w ciebie dwojga oczu odległa galaktyka

Mówi „Chciałem się zabić uratowała mnie twoja muzyka”

A ja stoję jak zaklęty przywalony tym ciężarem

Ile może mieć lat piętnaście

Mówię „dziękuję” niewiele więcej umiem z siebie wydusić

Choć nie wiem może powinienem przytulić

Schować do kieszeni i zabrać stąd

Gdzieś gdzie ciepło i bezpiecznie i owinąć w koc

Przechować na dłużej z dala od wszystkiego

Jak pomóc przetrwać burzę kiedy nie wiem nic

I nie umiem niczego❝

 

Bardzo bym chciał głośno i jednoznacznie powiedzieć: tak – depresja zabija, tak – zabiera również dzieci.

Nie trzeba być terapeutą żeby pomóc dziecku z depresją. Po licznych warsztatach dla rodziców myślę, że czasami wystarczy być.

Chyba, że nie wystarczy, wtedy warto poszukać osób zajmujących się tym zawodowo.